Blog

Czas na obiad, a Twój maluch znowu nie chce jeść?
Poniżej kilka ważnych wskazówek, które ułatwią nakarmienie Twojego maluszka:
• Nie zaczynaj zbyt wcześniej wprowadzać pokarmów stałej konsystencji. Jeśli Twoje dziecko ma mniej niż 6 miesięcy, może być po prostu na to niegotowe. Przejście z pokarmów płynnych i papkowatych na grudkowate wymaga od dziecka sprawności w operowaniu kęsem, żuciu i połykaniu. Jeżeli przecenisz jego możliwości, może to prowadzić do niechęci związanej z jedzeniem.
• Pozwól dziecku bawić się jedzeniem. Wstrzymaj oddech i ze spokojem patrz na porcje, które co chwila lądują na ubranku dziecka i podłodze 😊Maluchy przede wszystkim poznają jedzenie przez dotyk, węch, a następnie smak. „Babranie się” w jedzeniu sprawi, że dziecko poczuje się w zawiązku z nim pewnie i komfortowo, a w dodatku zaspokoi swoją dziecięcą ciekawość i potrzebę eksploracji wszystkiego, co nowe.
• Najpierw dotykanie i wąchanie, później próbowanie. Gdy Twoje dziecko nie chce otworzyć buzi, spróbuj przyłożyć mu łyżeczkę na wysokości noska. Poznanie zapachu jedzenia jest pierwszym etapem przed jego spróbowaniem. Pobudzaj wszystkie zmysły dziecka, tak by jedzenie nie było dla niego czymś budzącym niepokój.
• Kiedy maluch spożywa coś po raz pierwszy, dozuj małe porcje. Mała próbka, która zbada dziecko, pozwoli mu na spokojne przeznaczenie odpowiedniej ilości czasu, aby poznać nowy kształt, zapach i smak.
• Zachowaj sposób i pogodne nastawienie, nawet gdy sytuacja wydaje się trudna i powoduje u Ciebie stres. Dziecko wyczuwa Twoje emocje i reaguje podobnie. Uśmiechnięty rodzic to uśmiechnięte dziecko. Radość z jedzenia możecie przeżywać wspólnie.
• Rozpocznij przygotowania do jedzenia od eliminacji dystraktorów. Wyłącz radio, telewizję, schowaj telefon i zbędne zabawki. Usuń z zasięgu wzroku dziecka wszystko to, co może je rozpraszać podczas karmienia. Spraw, aby był to moment spokoju i pełnego skupienia na jedzeniu i wzajemnej relacji. Pozytywne nastawienie i radosne skojarzenia związane z karmieniem to już połowa sukcesu.
• Gdy Twoje dziecko osiągnie wiek 8-9 miesięcy, pozwól mu na odrobinę samodzielności. Wręcz mu łyżeczkę, podaj małą porcję zupki w miseczce i pozwól mu działać, karmiąc równocześnie. Zauważaj jego małe sukcesy i reaguj na nie pozytywnie. Z czasem będzie ich coraz więcej.
• Nauka przez naśladowanie to ważny krok w rozwoju dziecka. Celebrowanie rodzinnych posiłków i wspólne bycie przy stole rozwija gotowość do poznawania nowych pokarmów i daje radość z jedzenia. Dziecko zazwyczaj najpierw bacznie Cię poobserwuje, później samo spróbuje powtórzyć Twoją czynność. Ucieszy się, że robicie coś razem.
• Kiedy Twoje dziecko skończy rok, możesz nadal wspierać jego rozwój gotowości do jedzenia. Aby wszystko przebiegało sprawnie i by ułatwić dziecku i rodzicom karmienie, zaleca się przestrzeganie pewnych zasad. Stosowanie się do nich może okazać się dla Was pomocne.
Oto one:
 Utrzymuj regularne pory jedzenia, wprowadzaj tylko zaplanowane przekąski.
 Czas posiłku nie powinien być dłuższy niż 30 minut.
 Nie oferuj pomiędzy posiłkami niczego poza wodą.
 Staraj się, by atmosfera była jak najbardziej neutralna – bez presji.
 Poniżej krzesła umieść płachtę, zbierającą bałagan i resztki jedzenia. Pozwoli to utrzymać na wodzy Twoje nerwy, ale sprawi także, że sprzątanie po posiłku będzie szybkie i proste, a zaoszczędzony czas możesz poświęcić na inne czynności.
 Karm dziecko bez zabawek i telewizji, ewentualnie dopuszczalna jest zabawa z udziałem jedzenia.
 Zaproponuj różne ciekawe akcesoria do karmienia, zmieniaj je w trakcie posiłku, kiedy dziecko zaczyna się nudzić. Długie jedzenie dla rozpoczynającego chodzenie dziecka może być kojarzone z przymusem pozostawania w jednym miejscu.
 Nigdy nie podawaj jedzenia jako nagrody lub prezentu.
 Dozuj małe porcje. Zbyt duże mogą wywołać w dziecku frustrację.
 Najpierw podawaj pokarmy stałe, później napoje.
 Pozwól dziecku, o ile to możliwe, na samodzielne jedzenie.
 Posprzątaj jedzenie po 10-15 minutach od karmienia, dopiero gdy dziecko bawi się nim i w ogóle go nie je – nie wkłada do buzi.
 Zakończ posiłek, jeżeli dziecko rzuca jedzeniem i odpycha je ze złością.
 Powycieraj buzię i przebierz dziecko, jeżeli się ubrudziło – dopiero po zakończonym posiłku.

Wyrażam nadzieję, że powyższe informacje pomogą Tobie – Rodzicu, odpowiednio zareagować na napotkane problemy 😊

Zebrałam je i udostępniłam z ulotki informacyjnej za zgodą Koleżanki Neurologopedy – Pani Grażyny Korasiak z Centrum Ginekologii, Położnictwa i Neonatologii w Opolu.

dr Anna Ziółkowska
www.logopedalubin.com.pl

Kiedyś mój kolega powiedział, że „gry planszowe są dla rodziców z pomysłem!”. Istnieje wiele powodów, dla których warto grać z dziećmi w planszówki i o tym będzie dzisiejszy post. 

Przede wszystkim gry planszowe są alternatywą dla telewizji, komputera i telefonu komórkowego – są doskonałym sposobem na spędzanie czasu wolnego i zapewniają świetną zabawę. Ale to nie wszystkie zalety. Często, gdy omawiam z rodzicami diagnozy, zachęcam i namawiam wielu z nich do wykorzystywania planszówek do usprawniania rozwoju dzieci. W chwili obecnej planszówki przeżywają odrodzenie, więc może warto wyciągnąć je ze starej szafy, z piwnicy lub ze strychu 😊   Czytaj dalej „Rodzicu Ty też możesz być logopedą…!!! (5) ”

Dlaczego śpiewanie piosenek jest ważne i co daje naszym maluchom?

Śpiew nie tylko umuzykalnia dzieci, ale pełni w ich życiu wiele dodatkowych funkcji. Należą do nich m.in. usprawnianie komunikacji i koncentracji uwagi, uczenie się, ekspresja (jako wyrazisty sposób wyrażania uczuć, przeżyć lub myśli), rozwój wyobraźni, odkrywanie potencjału dziecka. Śpiewanie wpływa na rozładowanie emocji, poprawę nastroju, budowanie poczucia bezpieczeństwa i odwagi w wyrażaniu siebie. Dzieci, które śpiewają są pogodne, spokojniejsze i odważniejsze. Maluchy doświadczając świata muzyki poznają co to rytm, tempo, harmonia, melodia i barwa. Wychowanie muzyczne rozszerza postrzeganie i znajomość świata – teksty piosenek niejednokrotnie opowiadają o przyrodzie, zwierzętach, zawodach, historii, innych kulturach. Dziecko zwykle w sposób naturalny łączy śpiew z ruchem podkreślając rytm zawarty w piosence – prowadzi to do usprawnienia ciała i kształtowania prawidłowej postawy.

Śpiew wpływa przede wszystkim na rozwój mowy. Literacka strona piosenki w atrakcyjny sposób rozwija i poszerza słownictwo, a nauka słów piosenki (często poprzez wielokrotne powtarzanie) stwarza możliwość wprowadzania ćwiczeń kształtujących prawidłową wymowę oraz ćwiczenie pamięci. Śpiewanie piosenek wpływa również na rozwój aparatu głosowego i oddechowego (wykonanie piosenki z prawidłowymi oddechami jest świetnym ćwiczeniem dotleniającym organizm). Sam rytm piosenki już stymuluje rozwój mowy, gdyż sięga do naturalnych potrzeb dziecka, związanych z rytmem fizjologicznym organizmu. W śpiewaniu ważny jest także udział dorosłych (rodziców, babci, dziadka). Śpiewanie z bliskimi dorosłymi uatrakcyjnia bowiem tę formę komunikacji – mobilizując dziecko do podejmowania prób. Ponadto wspólny śpiew pogłębia związek emocjonalny dziecka z rodzicem. Dlatego też zachęcam wszystkich gorąco do śpiewania ze swoimi pociechami 😊

Oto kilka prostych ćwiczeń, które uatrakcyjnią wspólne śpiewanie:

– łączymy śpiew z ruchem, m.in. klaszczemy w rym muzyki (w przypadku dzieci młodszych klaszczemy ich rączkami), wystukujemy rytm np. na klockach;

– chodzimy w rytm piosenki i naśladujemy to, co słyszymy w treści (np. dźwigamy to, co jest ciężkie; udajemy samolot, muchę, pszczołę; chodzimy jak bocian z wysoko unoszonymi nogami; udajemy ciuchcię z wagonikiem),

– piosenki warto także połączyć z zabawą plastyczną (np. po usłyszeniu piosenki dziecko rysuje odpowiedni do jej treści obrazek),

– po wspólnym śpiewaniu zachęcamy dziecko do samodzielnego muzykowania za pomocą instrumentów muzycznych np. bębenków czy cymbałków; można także z dzieckiem wspólnie wykonać instrument muzyczny, np. grzechotkę z kaszy czy ryżu, marakasy;

Muzyka i śpiew wytwarzają energię będącą motorem rozwoju mowy i komunikacji, a także rozwoju emocjonalnego i psychofizycznego naszych maluchów. Dlatego warto śpiewać z dziećmi😊!

Anna Ziółkowska
www.logopedalubin.com.pl

Źródło: doświadczenie własne oraz

G. Demel, Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2010;

A. Szymajda, Doświadczanie muzyki w muzykoterapii, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, Wrocław 2011;

Zabawa tematyczna ważnym elementem w rozwoju dziecka!

Śmiech i zabawa dostarczają dzieciom wielu przeżyć i są niezbędne dla prawidłowego rozwoju naszych maluchów. Zabawa stanowi dominującą formę aktywności dzieci, a nawet znaczącą część ich życia – zwłaszcza w wieku przedszkolnym. Daje możliwość wzbogacania słownictwa, uczenia się ról społecznych (stymuluje rozwój społeczny) i zdobywania wiedzy o świecie. Uczy także współodczuwania emocji przeżywanych przez nasze pociechy (kształtuje przyszłe zdolności do obdarzania uczuciami).

Z reguły już od najmłodszych lat obserwujemy, iż chłopcy wykazują większe zainteresowanie zabawami przestrzennymi (budowanie, np. z klocków), bawią się przedmiotami, którymi można manipulować – często ulubione zabawki chłopców to narzędzia taty 😊 Dziewczynki natomiast chętniej bawią się lalkami, lubią się przebierać i czesać – często zaglądają mamom do szafy lub szafek kuchennych 😊 Ważną rolę w rozwoju zabawy u dzieci odgrywamy więc my – dorośli. Im więcej okazji dzieci mają do przyglądania się naszym działaniom, tym bardziej otwierają się nowe obszary ich aktywności. Treść zabawy dzieci zwykle czerpią z najbliższego otoczenia, np. odtwarzają pewne sytuacje zaobserwowane w trakcie wyjścia z rodzicami np. do sklepu, do lekarza, na pocztę. Ważne jest jednak, by nie ograniczać dziecięcej kreatywności i pozwolić naszym maluchom rozwijać zabawy różnego rodzaju.

Pamiętajmy, że każda zabawa podejmowana przez dziecko jest działaniem swobodnym, bezinteresownym, motywowanym wewnętrznie i rozwija się razem z dzieckiem. Mając na uwadze znaczącą rolę zabawy dla prawidłowego rozwoju naszych pociech należy im stwarzać warunki do zabawy, zorganizować dzień w domu tak, by mogły swobodnie, bez ograniczeń, ingerencji osób dorosłych podejmować różne formy aktywności zabawowej.

Niepokojącym zjawiskiem jest fakt, iż wzrasta liczba rodziców małych dzieci, którzy zauważają trudności w rozwoju mowy i koncentracji uwagi u swoich maluchów. Często okazuje się, że rodzice Ci pozwalają dzieciom spędzać dużo czasu przed telewizorem lub komputerem. Nie bawią się z dziećmi, bo… nie wiedzą, jak to robić. Poniżej wskazówki:

• zabawa powinna być spontaniczna – nie zmuszajmy dziecka do zabawy, ale je zachęcajmy;
• zabawki stymulujące rozwój dziecka nie muszą być skomplikowane i drogie – można wykorzystać przedmioty domowego użytku lub wykonać je samodzielnie;
• pozwólmy dziecku odnosić w zabawie sukcesy – wzmocni to jego wiarę we własne siły, zachęci do nowych wyzwań;
• zachęcajmy dziecko do zabaw na świeżym powietrzu, gdzie ma kontakt z przyrodą (obserwuje zwierzęta, może bawić się piaskiem, ziemią, wodą, itp.);
  weźmy pod uwagę zainteresowania, możliwości i potrzeby dziecka – nie narzucajmy dziecku zabaw ze swojego dzieciństwa, bo zwyczajnie może ich nie lubić;
• zachęcajmy swoje pociechy do zajęć artystycznych, pozwalających na pełną ekspresję emocjonalną (np. malowanie palcami, gąbką, pędzlem), wykorzystujmy różne faktury, barwy, dźwięki;
• opowiadajmy dziecku bajki, czytajmy mu książki – stymulując jego wyobraźnię;
  zabawa winna być dostosowana do wieku i potrzeb dziecka – zbyt łatwa nie będzie stymulować jego rozwoju, zbyt trudna – może wywołać zniechęcenie;
• bawiąc się z dzieckiem przedstawiajmy mu jasne i zrozumiałe instrukcje;
• ograniczmy swoją pomoc do niezbędnego minimum, by dziecko uczyło się niezależności, samodzielności.

Źródło:

doświadczenie własne oraz J. Cieszyńska, M. Korendo, Wczesna interwencja terapeutyczna, Wydawnictwo Edukacyjne Kraków, Kraków 2017.

Dlaczego dzieci zadają pytania? Dlaczego moje dziecko pyta? 

 Rola dziecięcych pytań jest ogromna, w szczególności: 

• pytania są narzędziem poznawczym w nowym, nieznanym dla dziecka świecie, 
• na podstawie zadawanych przez dziecko pytań możemy poznać jego zainteresowania, potrzeby, itp. 
• pytania pobudzają dziecko do obserwowania, wyobrażania, myślenia, do samodzielności i aktywności, 

• z treści zadawanych pytań można wywnioskować jaki dziecko ma problem, 
• pytania pomagają także zdiagnozować prawidłowość rozwoju dziecka w sferze poznawczej, 
• są również wskaźnikiem rozwoju języka i nauki gramatyki, np. na podstawie użytych przez dziecko zaimków, przyimków można określić poziom rozwoju mowy, uchwycić nieprawidłowości w tym zakresie, 
• dzięki stawianym pytaniom i uzyskiwanym odpowiedziom dziecko uczy się dialogu, czyli podstawowej umiejętności budowania relacji z drugim człowiekiem. 

 Możliwość zadawania pytań przez dzieci ma bardzo ważne znaczenie w ich prawidłowym rozwoju. Rodzicu! 

• uczyń więc z każdego dziecięcego pytania doskonały bodziec do podejmowania przez dziecka aktywności – umożliwisz w ten sposób uzyskanie odpowiedzi na intersujące dziecko kwestie,  
• zachęcaj dziecko do zadawania pytań, a pobudzisz swoją pociechę do kreatywności i rozwoju w sferze poznawczej,  
• nie ograniczaj aktywności językowej dziecka poprzez uciszanie go i zwracanie mu uwagi; nie złość się, kiedy setny raz słyszysz pytanie z ust swojego ciekawego świata „odkrywcy” – dzięki pytaniom dziecko poznaje świat!  
• zachęcając dziecko do stawiania pytań uczysz je dialogu – to najlepsza droga do poznawania nowych słów, treningu artykulacji, budowania zdań poprawnych gramatycznie, czyli pięknej mowy i wymowy! 

 Jak nauczyć dziecko dialogu, zadawania pytań i odpowiadania na nie?  

 Podpowiadamy: w gabinecie logopedyczno-terapeutycznym Terapeutis uczymy dzieci dialogu m.in. poprzez zabawę tematyczną, kierowaną (np. „Na farmie”, „W sklepie”, „U lekarza); teatrzyk (np. z wykorzystaniem pacynek); omawianie przeczytanej przez terapeutę bajki, a także poprzez historyjki obrazkowe lub opisywanie obrazka.  

 dr Anna Ziółkowska 

www.logopedalubin.com.pl 

 Źródło: doświadczenia własne oraz 

Denek K., Język w edukacji szkolnej [w:] W. Kojs (red.), Procesy komunikacyjne w szkole. Wyznaczniki, tendencje, problemy, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2001. 

Fisher R., Uczymy, jak się uczyć, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1999. 

Sprawność aparatu artykulacyjnego jest istotna dla wyrazistości wypowiedzi naszych dzieci. Wymawianiu poszczególnych dźwięków mowy towarzyszy poruszanie się m.in. warg, języka, podniebienia miękkiego i żuchwy (dolna ruchoma szczęka). 

Gimnastykę aparatu mowy rozpoczynamy od ćwiczeń najprostszych, stopniowo zwiększając ich trudność. Na początku możemy wykorzystać naturalne sytuacje:  

• Po posiłku pozwólmy dziecku wylizać talerz językiem jak kotek. To ćwiczenie bardzo skutecznie gimnastykuje środkową część języka.  
• Posmarujmy dziecku wargi np. miodem i poprośmy, aby zlizał je dokładnie jak miś czy kotek.  

• Kiedy dziecko ziewa nie gańmy go, lecz poprośmy, aby ziewnęło jeszcze kilka razy, zasłaniając usta. 
• Jeśli dziecko dostało lizaka zaproponujmy mu, aby lizało go unosząc czubek języka ku górze. 
• Przy porannym i wieczornym myciu zębów zaproponujmy dziecku liczenie zębów lub witanie się z nimi w ten sposób, aby czubek języka dotknął każdego zęba osobno.  
• Podczas rysowania poprośmy dziecko, aby narysowało językiem kółko (dookoła warg) lub kreseczki (od jednego do drugiego kącika ust).  
• Dmuchanie na talerz z ciepłą zupą, chuchanie na zmarznięte dłonie, cmokanie, żucie pokarmów, kląskanie a nawet wystawianie języka to też ćwiczenia aparatu artykulacyjnego.  

Ćwiczenia staramy się urozmaicać, prowadzić w formie zabawowej, szczególnie dla dzieci młodszych. Na początku możemy ćwiczyć z dzieckiem przed lustrem. Potem można wykorzystywać każdą nadarzającą się okazję: spacer, jazdę samochodem czy drogę do przedszkola.  

Dzieci starsze, które posiadają już zęby mogą ćwiczyć mięśnie artykulacyjne poprzez jedzenie twardych pokarmów: surowa marchewka, jabłko, skórka chleba, ogórki, papryka, kalarepa, rzodkiewki… 

Podając odpowiednie pokarmy stymulujemy gryzienie i żucie, które pełnią rolę całkiem naturalnego ćwiczenia o charakterze logopedycznym… 

RODZICU PAMIĘTAJ! Efektywność ćwiczeń możliwa jest tylko poprzez wielokrotne powtarzanie. 

dr Anna Ziółkowska 

Źródło: www.logopedia.net.pl  oraz doświadczenia własne