Podczas terapii logopedycznej i pedagogicznej współpracuję ściśle z rodzicami dziecka, czasem z babcią, dziadkiem, rodzeństwem.
Często zapraszam ww. osoby do uczestnictwa w sesjach terapeutycznych. Wtedy mam okazję wymienić z opiekunami dziecka doświadczenia, spostrzeżenia, przekazać posiadaną wiedzę i umiejętności. Dzięki temu terapia niejednokrotnie staje się skuteczniejsza (wdrożone podczas terapii zasady, wzmacniane w domu, przynoszą lepsze efekty).
Dla mnie rodzina jest pierwszym i najważniejszym środowiskiem rozwoju każdego dziecka, w tym ze specjalnymi potrzebami.
Dlaczego?
• w rodzinie tkwi ogromny potencjał rehabilitacyjny,
• rodzice pozostają z dzieckiem w stałym kontakcie, tym samym mogą wspomagać rozwój dziecka każdego dnia, w różnych porach i sytuacjach; oddziaływania terapeutyczne prowadzone w środowisku rodzinnym są intensywniejsze i skuteczniejsze,
• rodzice mogą podjąć działania terapeutyczne względem dziecka bardzo wcześnie i mogą je prowadzić systematycznie,
• w prawidłowo funkcjonującej rodzinie dziecko może ujawnić wszystkie posiadane umiejętności. Wówczas rodzice mają do nich bezpośredni dostęp i mogą je rozwijać w pożądanym kierunku oraz wzbogacać o nowe elementy,
• wcześnie podjęte oddziaływania terapeutyczne sprzyjają wytworzeniu się takiego wzorca relacji pomiędzy członkami rodziny, który sprzyja aktualnemu i przyszłemu rozwojowi dziecka,
• rodzice małych dzieci mają więcej siły do zmagania się z przeszkodami oraz entuzjazmu, zapału i nadziei. Dlatego chętniej angażują się w we współpracę ze specjalistami i chętniej uczestniczą w terapii dziecka,
• umiejętności nabyte w środowisku rodzinnym częściej pozostają w repertuarze dziecka i chętniej są używane, łatwiej też są przenoszone na nowe czynności, przedmioty i osoby. Dzieje się tak ponieważ sytuacje, w których dziecko nabywa nowe umiejętności są podobne do sytuacji, w których później ich używa,
• elementy terapii prowadzonej w środowisku rodzinnym przynoszą korzyści nie tylko dziecku, ale i rodzicom. Rodzice mogą dobrze poznać możliwości dziecka i urealnić swoje oczekiwania wobec niego. Ponadto udział we wspomaganiu rozwoju dziecka ma terapeutyczny wpływa na rodziców, m.in. umacnia wiarę w ich własne możliwości, zachęca do podejmowania samodzielnych decyzji, itp. (za A. Twardowski, 2014).
Kiedy rozpoczynam terapię zawsze staram się budować sojusz terapeutyczny z rodzicami dziecka, krok po kroku stwarzać optymalną relację terapeutyczną również z innymi członkami rodziny (w tym babcią, dziadkiem, rodzeństwem). Wszystkie ww. osoby mają ogromne znaczenie dla dziecka w procesie jego rozwoju. Dlatego traktuję ich jako partnerów…
dr Anna Ziółkowska
Doświadczenie własne oraz
A.Twardowski, Nowa koncepcja wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z niepełnosprawnościami, Forum Pedagogiczne 2014/1
