Zgodnie z obietnicą rozpoczynam cykl postów o wpływie gier (planszowych, zręcznościowych, strategicznych, logicznych, edukacyjnych, itp.) na rozwój naszych dzieci oraz na kształtowanie umiejętności szkolnych.
JENGA to jedna z ulubionych gier w naszym domu. Mamy egzemplarz gry w wersji tradycyjnej, czyli 54 drewniane klocki, z których budujemy wieżę. Przypomnijmy – wyciągamy klocki z niższych poziomów i układamy je na szczycie wieży w taki sposób, by konstrukcja się nie przewróciła. Towarzyszy temu wiele emocji i zaangażowania wszystkich uczestników gry, ale jak pokazuje doświadczenie – również obserwatorów (ostatecznie i tak czy ktoś gra czy nie czeka w napięciu, kiedy w końcu wieża runie!).
Zalety i korzyści:
- budowanie więzi (gra zespołowa),
- dobra zabawa, dużo radości,
- trening koncentracji,
- ćwiczenie spostrzegawczości, analizy sytuacji i logicznego myślenia (obserwujemy ruchy pozostałych graczy, wyszukujemy odpowiedni dla nas klocek dużo wcześniej i planujemy, gdzie go położymy),
- usprawnianie koordynacji ręka-oko,
- ćwiczenie precyzji dłoni i palców (zręczność) oraz swego rodzaju delikatności,
- uczy porażki w bezpiecznej i sprzyjającej dziecku atmosferze,
- gra jest dla wszystkich, nawet dla małych dzieci – u nas np. w Święta grają dziadkowie z wnukami (na instrukcji jest informacja 6+, jednak nawet młodsze dzieci garną się do tej gry).
Wady:
- przy upadaniu wieża hałasuje (jedni mają z tego radość, jednak mniejsze dzieci mogą się początkowo bać. Należy je odpowiednio przygotować, omówić zasady i finał gry. Można też pokazać, jak wieża upada).
Wpływ Jengi na umiejętności szkolne:
Koncentracja uwagi warunkuje osiąganie wyników w nauce. Dzieci, u których ta umiejętność jest dobrze rozwinięta potrafią skupić się na zadaniu, są uważne, wytrwałe, finalizują działania. Szybciej także radzą sobie z zadaniami domowymi i nauką, dzięki czemu mają więcej czasu na swoje hobby i zainteresowania. Spostrzegawczość ma również istotne znaczenie, m.in. pomaga uczniom segregować elementy, rozpoznawać przedmioty, organizować pole spostrzeżeniowe, odczytywać znaczenie symboli. Ma duże znaczenie w nauce, np. przedmiotów ścisłych (tabele, schematy, wyróżnianie ze zbiorów), przyrodniczych (mapy). Praca nad koordynacją ręka-oko oraz ćwiczenie precyzji ruchów ręki pomaga dzieciom w nauce pisania i rysowania oraz rozwija zdolności motoryki małej. Ponadto gra uczy dzieci czerpania radości ze wspólnej zabawy, co może potem znaleźć przełożenie na czerpanie radości z pracy grupowej, wspólnego wykonywania zadań z rówieśnikami z klasy.
Ocena w skali 1-5:
Ja – rodzic: ocena 4,5
15-latek: ocena
„ Ta gra łączy graczy rodzinę”
11-latek: ocena 5
„Najbardziej podoba mi się to, że towarzyszą jej wielkie emocje, że trzeba się skupić i być uważnym. Czas mija mi szybko z tą grą”.
dr Anna Ziółkowska
